(L 306) προς τη Σούζαν Γκίλμπερτ – Ντίκινσον, πιθ. Μάρτιος του 1865.
Πρέπει ν’ αφήσεις εμένα να πάω πρώτη Σού, επειδή ζω στο Πέλαγος συνέχεια και ξέρω το Δρόμο.
Θα είχα πνιγεί δυο φορές αν ήταν να σε σώσω την ώρα που βούλιαζες, αγαπημένη μου, Μόνο να μπορούσα να σκέπαζα τα Μάτια σου για να μη δεις το Νερό.
(L 312) προς τη Σούζαν Γκίλμπερτ – Ντίκινσον, αρχές Νοεμβρίου του 1865.
Αδερφή,
Γυναίκες είμαστε και οι δύο, κι υπάρχει Θέλημα Θεού – Αν μπορούσαν οι Ετοιμοθάνατοι να εμπιστευτούν το Θάνατο, δεν θα υπήρχαν Νεκροί – Ο Υμέναιος είναι πιο συνεσταλμένος από τον Θάνατο. Σ’ ευχαριστώ για την Τρυφερότητα –
Βρίσκω πως είναι η μοναδική τροφή που δέχεται η Θέληση, κι όχι από δάχτυλα κοινά – Χαίρομαι που φεύγεις – δεν σε απομακρύνει – Σ’ αναζητώ πρώτα στο Άμερστ, μετά στρέφω τις σκέψεις μου δίχως Μαστίγιο – τόσο καλά σε ακολουθούν – (…)
Από το βιβλίο ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΦΩΝΑΧΤΑ, ποιήματα και επιστολές, εκδόσεις ΑΓΡΑ